Pierwszym kompilatorem natywnym (produkującym od razu kod asemblerowy) dla języka C++ był g++ z pakietu GCC, pierwszym autorem którego był Michael Tiemann, założyciel Cygnus Solutions. Środowiska wykonawcze dla programów napisanych w innych językach również powstają z wykorzystaniem kodu w C. Java Runtime Environment141, CPythona (referencyjnej implementacji Pythona)142 czy interpretera PHP143. Ponadto C bywa także stosowany jako język pośredni dla kompilatorów języków wyższego poziomu. Niektóre języki wymagają jednak cech, których C nie oferuje, np. Standard języka C definiuje również typy atomowe, choć stanowią one opcjonalną funkcjonalność, która nie musi być obsługiwana przez implementacje90.

Klasy pamięci

Mimo to struktura może zawierać wskaźnik na inną strukturę tego samego typu83. Zarówno przypisywanie do zmiennej typu strukturalnego nowej wartości, jak i przekazywanie jej jako 5 powodów (wymówek), dlaczego nie kobiety inwestują więcej argument oraz zwracanie z funkcji są dopuszczalnymi operacjami84. Z niezerowej liczby obiektów tego samego typu można stworzyć tablicę72. Jej elementy są ułożone w pamięci komputera po kolei i bez żadnych przerw73, a dostęp do nich można uzyskać za pomocą składni tablicaindeks, gdzie indeksy rozpoczynają się od zera74d. Do raz utworzonej zmiennej typu tablicowego nie jest możliwe przypisanie innej tablicy76. Kiedy nazwa tablicy zostanie użyta w wyrażeniu, dokonuje się jej niejawna konwersja na wskaźnik do zerowego elementu tablicy.

Nowe cechy języka C++ względem języka ANSI C z 1989 roku

• W praktyce dla każdej nowej architektury język C jest pierwszym dostępnym językiem programowania poza asemblerem134.
• Ponadto zapewniał w tamtym czasie najpełniejsze wsparcie dla programowania strukturalnego, pozwalając również na hermetyzację kodu132.
• Funkcje w języku C nie mogą być przeciążane50, ale istnieje mechanizm definiowania funkcji o zmiennej liczbie argumentów51.
• W 1978 opublikowane zostało pierwsze wydanie książki The C Programming Language (wyd. polskie Język C, 19877), autorstwa Briana Kernighana i Dennisa Ritchiego.
• W powyższej tabeli zebrano minimalne wymagania stawiane dostępnym w C typom całkowitoliczbowym.

Edelson podali typową implementację funkcji, zmieniającej małe litery na wielkie. Wykorzystuje ona operacje arytmetyczne na liczbach całkowitych oraz zmiennych typu char, mimo działania – na poziomie koncepcji – wyłącznie w dziedzinie znakowej49. Powszechne wykorzystanie wskaźników, pozwalających na niskopoziomowy dostęp do pamięci jest czynnikiem osłabiającym bezpieczeństwo programów.

Cechy standardów

Na przykład obiekt typu short nie może być dłuższy niż int, który z kolei musi być niedłuższy od long64. Funkcje w języku C nie mogą być przeciążane50, ale istnieje mechanizm definiowania funkcji o zmiennej liczbie argumentów51. Identyfikatory mogą składać się jedynie z liter, cyfr i znaku podkreślenia, choć cyfra nie może występować na pierwszym miejscu35. Aby zastosować w nazwie znaki spoza tego zbioru, konieczne jest użycie sekwencji ucieczki(inne języki) \uxxxx lub \Uxxxxxxxx (gdzie x to cyfra szesnastkowa)36.

Typy pochodne

C miał nad obydwoma przewagę, będąc dość ściśle ustandaryzowanym i pozbawionym niezgodnych ze sobą odmian. Ponadto zapewniał w tamtym czasie najpełniejsze wsparcie dla programowania strukturalnego, pozwalając również na hermetyzację kodu132. Struktury mogą zawierać również pola bitowe, które pozwalają na określenie rozmiaru obiektu z dokładnością do bitów86. Takie pola w trakcie kompilacji są umieszczane w odpowiednio dużej, adresowalnej jednostce pamięci.

Na zmianę wartości zmiennych takich typów w sposób atomowy, tj. Z gwarancją, że operacja nie zostanie przerwana przez inne działanie na tej samej zmiennej91. W języku C istnieje kilka bazowych typów danych, które można dookreślać z użyciem odpowiednich słów kluczowych w celu uzyskania odpowiedniego zakresu wartości. Służą do przechowywania liczb całkowitych (char i int) oraz zmiennoprzecinkowych (float i double)64. XX wieku język C++ zdobył pozycję jednego z najpopularniejszych języków programowania ogólnego przeznaczenia.

Są one dostępne przez cały czas wykonywania bloku, gdzie zostały zadeklarowanef. W przypadku rekurencyjnego wkroczenia do tego samego bloku, za każdym razem tworzona jest osobna instancja obiektu. Tę klasę pamięci można również określić jawnie słowem kluczowym auto110. Do przechowywania adresu obiektu określonego typu służą wskaźniki77.

Definiując sposoby zarządzania i synchronizowania wątków oraz wprowadzając typy atomowe (w tym kwalifikator typu _Atomic). Umożliwiono również oznaczenie funkcji bez powrotu słowem kluczowym _Noreturn, co pozwala kompilatorom na pewne optymalizacje generowanego kodu22. Zastosowanie języka C pozwoliło części producentów oprogramowania zrezygnować ze stosowania języka asemblera132. Z Oracle Database w 1983 roku, co pozwoliło na osiągnięcie jego przenośności.

Język C++ został stworzony w latach osiemdziesiątych XX wieku (pierwsza wersja pojawiła się w 1979 r.) przez Bjarne’a Stroustrupa jako obiektowe rozszerzenie języka C. Poza językiem C na kształt języka C++ miały wpływ takie języki, jak Simula (z której zaczerpnął właściwości obiektowe) oraz Algol, Ada, ML i CLU. Większość użytecznych programów w C++ wymaga stosowania bibliotek niestandardowych. Są one łatwo dostępne w Sieci zarówno jako produkty własnościowe, jak i jako FLOSS.

Służy zarówno do pisania elementów systemów operacyjnych, jak i aplikacji użytkowych. Mimo to spotyka się z krytyką z powodu pewnych decyzji projektowych, takich jak priorytety operatorów lub nadmiernie lakoniczna składnia. Z kolei w PYPL – alternatywnym rankingu popularności języków programowania – liczone łącznie języki C i C++ osiągnęły w czerwcu 2022 piątą lokatę148. Głównym celem, który przyświecał Dennisowi Ritchiemu przy tworzeniu języka C było ułatwienie pisania oprogramowania systemowego.

Implementacje wspierające wersję C99 powinny ustawić makro __STDC_VERSION__ na 21. Od standardu C99 zdefiniowany jest sposób obsługi liczb zespolonych w języku. Służą do tego typy z określeniami _Imaginary oraz _Complex19, przechowujące – odpowiednio – wartości urojone oraz zespolone. Kwalifikatorów tych można używać jedynie z typami zmiennoprzecinkowymi21. W książce Kernighana i Ritchiego znalazł się również opis biblioteki wejścia/wyjścia.

Składa się ono z listy stałych symbolicznych, każda o wartości będącej liczbą całkowitą. Typy wyliczeniowe funkcjonalnie są równoważne całkowitoliczbowym7163. Dzięki dyrektywie #pragma możliwe jest przekazywanie instrukcji specyficznych dla kompilatora58b. Zalicza się go do Aktualizacja rynku 26 kwietnia Spadki USD w centrum uwagi FOMC tej grupy dla wygody, choć nie służy do deklarowania pamięci118. Kwalifikatory typów nadają specyficzne znaczenia wyrażeniom, które są l-wartością98.

• Wykorzystuje ona operacje arytmetyczne na liczbach całkowitych oraz zmiennych typu char, mimo działania – na poziomie koncepcji – wyłącznie w dziedzinie znakowej49.
• Momenty utworzenia i zniszczenia obiektu są zależne od przypisanej mu klasy pamięci110.
• Edelson podali typową implementację funkcji, zmieniającej małe litery na wielkie.
• Służy zarówno do pisania elementów systemów operacyjnych, jak i aplikacji użytkowych.
• W trakcie jego wywoływania mogą także występować skutki uboczne39 (na przykład inkrementacja zmiennej40).

W konsekwencji, Oracle Database 3 stało się pierwszym silnikiem relacyjnych baz danych, który można było uruchomić zarówno na komputerach typu mainframe, minikomputerach jak i komputerach osobistych135. W C został napisany również najpopularniejszy na świecie silnik bazodanowy, SQLite136. Innym rodzajem zmiennych są zmienne statyczne (deklarowane słowem static).

Niezainicjowana zmienna(inne języki) to problem, który dotyczy wielu języków Aktualny Pro 770kapitał feedback i analiza najnowszych uwag od handlowców programowania177. Kompilator języka jedynie rezerwuje dla zmiennej obszar w pamięci, a jej wartość jest taka jaka wynika ze stanu bitów, która się w tej pamięci aktualnie znajduje181. Kompilator często ostrzega o próbie dostępu do niezainicjowanej zmiennej182. Standard języka C nie ustala w sposób sztywny zakresów wartości, jakie muszą się zmieścić w obiektach poszczególnych typów. Podobnie nie są określone ich rozmiary w bitach lub bajtach64.

Biblioteki C++ związane z interfejsami systemów nie są przenośne poza ich obręb, co wynika z faktu, że takie interfejsy są specyficzne dla danego systemu i nie dotyczy to wyłącznie C++. Wielowymiarowe tablice są w rzeczywistości tablicami jednowymiarowymi, co w przeszłości utrudniało pisanie funkcji wykonujących np. Elementów macierzy wykorzystywano pomocniczą tablicę wskaźników do pierwszych elementów każdego wiersza170. Odśmiecania pamięci, ale też stanowi powszechne źródło trudnych do wykrycia błędów w oprogramowaniu167.